Bhutan Event in Memory

Yesterday's Bhutan event turned out to be one of the most interesting and happiest events of our Foundation.

Thanks to our speaker John Johnston, our MC in need Bo, our guest speaker Dr. Pema, our dance artist Tam, Carleton Cole from the Nation, Shane and his Serindia book display and sale team, Jick, Nuch and particularly Miao for her untiring efforts in creating this event.

The Foundation is grateful to K. Pranee Daraprasertkul for giving us glasses, utensils and an umbrella. These will be very useful when we organize next events.









John gave an informative talk on Bhutanese sacred art.



Bo, our moderator in need.



Dr. Pema is studying gynecology at Siriraj Hospital. She gave a brief introduction on Bhutan for us.



Dr. Kittirat from Siriraj, one of the foundation's advisors presented the speaker with a token of appreciation.









--------

Impression from K. Pranee:

ก่อนไปร่วมงานที่มูลนิธิ ตัดสินใจว่าต้องเคลียร์ทุกเรื่องให้ลงตัว เพื่อไปร่วมงานและร่วมสมทบทุนในกิจกรรมต่างๆของมูลนิธิ (ตั้งใจอุทิศเป็นอานิสงส์ให้คุณแม่ที่เสียชีวิต ครบ 100 วันในวันที่ 13/5/51)

ก่อนออกเดินทาง นึกภาพมูลนิธิจาก blog ของอาจารย์ที่ post ไว้ พอไปถึงที่นั่น ภาพที่เห็นเหมือนกับภาพตัวเองที่ได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกของมูลนิธิแห่งหนึ่ง เมื่อ 20 ปีที่แล้ว ที่ตัวเรามีหน้าที่ในการจัดเบาะนั่ง (เหมือนที่นี่) เครื่องเสียง ไม่โครโฟน (ผู้บรรยาย) ตอนนั้นยังไม่มี Note book เมื่อเห็นน้องเหมียวทำหน้าที่นี้แล้ว ก็รู้สึกเหมือนตัวเราย้อนกลับไปสู่อดีตอีกครั้ง...

การไปร่วมงานครั้งนี้ เหมือนตัวเราได้ recharge battery ของจิต แม้หัวข้อบรรยายไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องทิเบตที่เราสนใจ แต่บรรยากาศต่างๆ ความรู้สึกดีๆ ความอบอุ่นในมิตรภาพที่ได้รับ...ทำให้กลับมาบ้านด้วยความรู้สึกเป็นสุขใจและได้อ่านเอกสารของมูลนิธิฉบับย้อนหลังก่อนนอน ทำให้รู้ว่าตัวเราคงต้องศึกษาเรื่องราวต่างๆอีกมากมาย

ขอบคุณค่ะ ที่มีโอกาสได้พบมิตรภาพอันอบอุ่นทางจิตค่ะ

My impression:

เมื่อทุกคนกลับไปหมดแล้ว นึกถึงสิ่งดีๆที่เกิดขึ้น ความสุข รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของเพื่อนๆทั้งไทยและต่างประเทศ รวมทั้งขนม ของว่างที่แสนอร่อย นึกถึงลูกกบตัวเล็กๆที่กระโดดไปอยู่บนรองเท้าของผู้มาร่วมงานคนหนึ่ง ฉันช้อนมันขึ้นมาบนฝ่ามือ นำมันไปปล่อยท่ามกลางสายฝนที่ชุ่มช่ำ ขอความรักและความสุขแพร่ไปในอากาศ ขอทะเลแห่งความทุกข์เหือดแห้งหายไป...