Jedi plans

Meeting the abbot

The name of the jedi is Phra Jedi Maha Rajcha Mongkol (พระเจดีย์มหารัชมงคล), named after the titlte of the present abbot. It was so nice that we met him soon after we visited the jedi site. We informed him of our stupa project. He kindly advised us to take heeds of the construction cost, as things are very expensive these days.

Great Jedi/Stupa Being Built in Bangkok

One day while on the highway we got a glimpse of a big Thai-style jedi which is being constructed. A few days later we were told that the construction project belonged to Wat Paknam, Pasicharoen. This afternoon Yontan and I got a chance to be there. The first sight of the jedi brought so much joy. The foundation stone was laid on August 27, 2004. The base is 51 x 51 meters and the height is 80 meters. The base or the ground floor is used as a parking lot; the other four stories would house Buddha images and are used for meditation and other purposes. The upper part from the dome to the pinnacle constitutes the main part of the jedi. It's constructed according to Lanna style.

Machig Labdron (1055-1129)

Machig Labdron la chag tsal lo

I prostrate to Wisdom Dakini, founder of the Chod practice
Who is inseparable from Tara and sources of enlightened activities.
Her practice illuminates a way to cut through ego-clinging,
To examine oneself and to understand the true nature of phenomenon.

May beings who hear the sound of dharmaru be instantly awaken from misconceptions and freed from ignorance. May the sound console their weary soul and enhance their understanding of emptiness.

ขอเสียงกลองดามารุที่ก้องไปในอากาศน้อมนำจิตของสัตว์ทั้งหลายให้เข้าถึงศูนยตาอันไพศาล ขอเสียงกลองที่ก้องไปในโสตประสาทปลุกพวกเขาให้ตื่นจากภาพฝันมายา และเข้าถึงความจริงแท้ที่ปราศจากการปรุงแต่งด้วยเทอญ

ด้วยจิตระลึกถึงมาจิก รับเตรอน โยคินีผู้ยิ่งใหญ่ของทิเบต ผู้เผยแผ่คำสอนเจอดเพื่อตัดอวิชชาและความเป็นตัวตน ด้วยการอุทิศเลือดเนื้อเป็นทานแด่เปรตผู้หิวโหย รวมทั้งเจ้ากรรมนายเวร


Photos: www.kagyu-asia.com, www.haggul.com, www.aroencyclopaedia.org

Perspective in Dharma and Life

I request blessing from teacher, who is the same nature as all Buddhas,
May the blessing enable me to look, meditate, live and practice in the way it should be.

Look at all phenomena without fabricated thought,
Meditate without purpose or goal,
Live your life naturally, without struggle,
Practice the dharma without hope or doubt, realize enlightenment by itself. Ah

ขอพรจากครู ผู้เป็นหนึ่งเดียวกับพระพุทธเจ้าทั้งหลาย
ให้ศิษย์มองสภาวะ บำเพ็ญสมาธิ ใช้ชีวิต และปฏิบัติธรรมในวิถีที่ควรเป็น

มองสภาวะให้เข้าถึงความเป็นธรรมดา ไม่ปรุงแต่ง ไม่เติมสีสัน
บำเพ็ญสมาธิโดยปราศจากจุดมุ่งหมาย
ใช้ชีวิตให้กลืนกับธรรมชาติ ไม่ดิ้นรนต่อสู้
ปฏิบัติธรรมอย่างไม่คาดหวัง อย่างไม่สงสัย เข้าถึงความจริงแท้ในตัวของมันเอง อา

A Glimpse of Hope

Before we returned home, we got a glimpse of the new stupa/jedi being built. It's a sign of religious revival in Khmer as well as an encouragement to our stupa project.

Red Clouds in Khmer

On the way from Poipet to Phanom Penh, a time of reflection.

A Taste of Freedom

May Tara bless these birds and protect them from fear and all kinds of suffering.

When we set animals' lives free, it's imperative to pray for them, not for ourselves.

Khmer Children from Phanom Penh

Cambodia

I came to Phanom Penh unexpectedly. We rented a car from the Cambodian-Thai border. White clouds with a touch of rainbow over green rice fields is a lovely sight which reminds me of the expression 'vast expanse,'natural condition of our mind.

Seeing beggars everywhere, I couldn't help feeling sad. Wishing the Foundation could do something for the people here, particularly children who seem to lack opportunities to go to school.

Vajrayana Buddhism was here long time ago. The noble dharma of Mother Tara had been here from Haripunchai. May the people here get a chance to hear this precious teaching again! May Mother Tara protect and bless them!

Chod Practice at Tokden Monastery

In June this year we went to make an offering, on behalf of the Foundation, to the three-year retreatants at Dzogchen college, Tokden Monastery in Ngawa. The monks recited a chod text for us. It was an inspirational sight and a truly special experience. The pictures show dharmaru 'hand drum' and kangtong 'trumpet made of human thigh bone', two important instruments for this practice.

The Chinese name of Ngawa is Aba. It is located in southern Amdo in present-day Sichuan Province. Every three years 10 new monks from various places in Tibet come to stay in a retreat here. For more information on this monastery, see Yontan's blog.

Cutting Through Fear and Attachment

Chod,
This word carries great meaning.
Cutting through fear and attachment,
Body offering,
To beings who suffer in the six realms.

But more than anything else,
Chod is the practice to understand oneself,
To realize the primordial nature of mind...

Yontan took this picture before I recited a chod text on the second day of my retreat. The title of the text is "Body Offering, the Dakini's Laughters that Can Be Heard from Far Away". This text is written by Shardza Tashi Gyaltsen Rinpoche. Shardza Rinpoche achieved rainbow body in 1935. His lineage, which is Bon was transmitted through Hungchen Rinpoche and also through Lhasray (Lhase) Rinpoche (Hungchen Rinpoche's son). Together with Yontan, I received the transmission of this text from Lhasray Rinpoche when he came to Thailand in December 2006.

Me and My Retreat House

I was thinking that while in retreat we needed to cook a lot of food. But as it turned out my mother gave me so much food that we had to cook very little. I felt grateful that I could have such a great place for retreat. Thank you so much to everyone involved, particularly Prachum and the workers under his supervision for the building work, Soraj and Areerat for taking care of the Foundation and Khadiravana, mother for her love and care I could feel in all kinds of materials and food she prepared for me, and Yontan for keeping my company always.

First Retreat at Khadiravana

This evening Worawanna, Nuch and Kosin came to see me in my office and we talked about my prostration experience again. It's so nice to share this with them. I see myself in their eyes - when I was about their age, I looked up to my teacher Dr. John Blofeld with gratitude and I treasured the wisdom he shared with me through his experiences. No one knew that 20 some years later that student would build a retreat center with so many projects.

I'm traveling to Khadiravana tomorrow and will start my first retreat on my birthday there from tomorrow evening till Monday morning (Sep 20-24). There won't be updates in this blog till Monday night. Anyone who may visit this page at this time can share the retreat spirit by reciting thousands of the compassion mantra, no matter whether it is Tara's mantra (Om tare tuttare ture soha) or Chenrezig's mantra (Om mani padme hung) and dedicate the merit to countless beings who have once been our parents.

A Thought on Meditation

"We often have a great desire to have a good meditation, to be very fresh and very clear, and then we are upset if we have bad meditation which is sleepy and unclear and full of thoughts. To find ourselves worring about our meditation is a sign that we don't know how to meditate."

James Low, Commentary of "Being Right Here: A Dzogchen Treasure Text of Nuden Dorje Entitled The Mirror of Clear Meaning, Snow Lion Publications, 2004.

Dharmapalas

Dharmapalas are protectors of the Buddhist teaching. Many times people have a wrong attitude due to ignorance and selfishness. They pray to dharmapalas simply because they want to get rich and succeed in the world. They hardly realize that dharmapalas' duties are to guard the teaching and look after practitioners. Dharmapalas themselves are enlightened deities. They are not the same as worldly gods. They will never do harm to any being. They are beyond desires and emotions we face in our daily lives.

Life is Fragile

ชีวิตช่างเปราะบาง
ดูมด แมลง
มีสุขเพียงน้อยนิด
แล้วชีวิตก็สิ้นไป

มนุษย์มิได้แตกต่าง
ยามเมื่อเรือบินตก
ในคืนสงัดร้าง
ลางชีวิตดับสิ้นสูญ

ในบาร์โดอันหนาวเหน็บ
ผู้ท่องไปไร้ญาติมิตร
เฝ้าโหยหาคนสนิท
แต่ชีวิตปลิดสิ้นสูญ

มีเพียงความดีที่ค้ำจุน
เป็นดังฝนชโลมใจ
มีเพียงพระในหัวใจ
ที่น้อมนำให้ไปดี

เขียนในโอกาสที่เครื่องบินตกที่ภูเก็ตในวันฟ้าหม่น วันอาทิตย์ที่ 16 กันยายน 2550

Life is so fragile.
Look at ants, insects—
What little happiness they have
And then their lives end.

Humans are no different.
When the plane crashes
On an abandoned night,
Some lives are lost.

In the cold Bardo
the migrants, having no friends,
try to find them,
but their lives are wasted.

Only good action is there
Like a shower of rain,
Only the Buddha in the heart
That leads one to good life.

I wrote this poem upon hearing the news of the plane crash in Phuket on the sad day of 16 September 2007.

Translation: Soraj Hongaladarom

A Song on Samsara

How foolish to spend your lifetime without meaning,
When a precious human body is so rare a gift.
How ridiculous to cling to prison-like cities and remain there.
How laughable to fight and quarrel with your wives and relatives,
Who do but visit you.
How senseless to cherish sweet and tender words
Which are but empty echoes in a dream.
How silly to disregard one’s life by fighting foes
Who are but frail flowers.

From Milarepa Movie

Letter to a Friend

When there is disappointment in life, it's all right to be vulnerable, to be weak in the eys of others. Weep and weep till there are no more tears, as if a mother loses her only child. When tears dry out, we must learn to smile again. Suffering brings pain as well as mental strength. When the mind is calm and life seems to be back to normal, contemplate on what happens and rejoice that all sufferings in the world are combined into us.

Milarepa's Compassion

ทุกครั้งที่ได้อ่านประวัติของพระอาจารย์มิลาเรปา จิตก็ได้รับการบำบัด ดุจดังโอสถวิเศษรักษาโรคร้ายที่ไม่มีใครรักษาให้หายขาดได้ ในระหว่างจำศีลแม้มิลาเราปาจะไม่มีอาหารชั้นเลิศหล่อเลี้ยงชีวิตยกเว้นลูกสน แต่จิตของท่านมุ่งมั่นเพื่อการหลุดพ้นและด้วยความเมตตาต่อสัตว์ทั้งหลาย วันหนึ่งเมื่อเหล่านายพรานมาพบท่าน ได้คาดคั้นเอาอาหารจากท่าน ท่านบอกว่าไม่มีอาหารจะให้นอกจากลูกสน ท่านบอกว่าถ้าไม่เชื่อก็ให้ลองยกตัวท่านดู จะได้เห็นว่ามีอาหารแอบซ่อนหรือเปล่า พวกพรานจึงยกท่านขึ้นแล้วปล่อยลง ทำอย่างนั้นทีละคนทำให้ท่านได้รับความเจ็บปวดอย่างมาก แม้กระนั้นท่านมิได้โกรธเคืองพวกเขา ตรงกันข้ามท่านกลับรู้สึกสงสารพวกเขาอย่างจับใจ จนถึงกับร้องไห้ออกมา...

แม้เวลาจะผ่านไป 800-900 ปีแล้ว เรื่องราวของมิลาเรปายังคงเป็นบทเรียนยิ่งใหญ่แก่พวกเราทั้งหลาย ขอพวกเราจงรักศัตรูให้ได้อย่างน้อยสักเสี้ยวหนึ่งของท่าน เพราะจริงๆแล้ว ไม่มีผู้ใดที่เป็นศัตรูอย่างแท้จริง ทุกคนล้วนแต่เป็นเหมือนเราต้องการความสุขในชีวิตเช่นกันทั้งสิ้น

Every time I read the life of Lama Milarepa, my mind is healed, as if I was given a wonderful medicine for uncurable disease. While in retreat Milarepa lived on nettles. But that didn't affect his compassion for sentient beings and his determination and perseverance towards enlightenment. One day when a groug of hunters came to his cave, they demanded food from him. He said he had nothing to offer them except for nettles, his only food. He asked them to life him up and see if they didn't believe it. So they did, one after the other. This caused him great pain. But more than anything he felt a terrible and unbearable pity for them, so much that he wept...

Although it's already 800-900 years since his time, his story is still a great lesson for us all. May we follow Milarepa and learn to love our enemy, for there is no real enemy. Everybody is like us in seeking happiness in life.

Photos: www.sfu.org; www.milarepamovie.org

Do We Know How to Meditate?

In a song to one of Tibet's greatest masters Longchen Ramjampa, a practitioner asks for the master's blessing. He laments: although he's still in retreat, his mind goes back to family and friends; although he fears uncertainties of life and bardo he'll face after death, he's still attached to worldly distractions and can't let go of the ones he loves.

When we meditate - no matter whether we close or open our eyes, whether we focus on our breath or on the deity above the crown of our head, whether we are in a meditation room, in retreat or elsewhere, have we ever asked ourself these questions? Do we really know what we are doing? Where is our mind? Does it go back to family and friends? Is it sad, happy or indifferent? What is the meaning of the visualized deity, sacred syllable or the breath we meditate on? Do we understand the real nature of ourself?

On Theravada and Vajrayana

I was asked to translate this piece (posted a few days ago) into English. Here it is:

Someone asked me whether she could still go to a Theravada temple despite the fact that she is practicing Vajrayana Buddhism. The fact that the question was asked is because the questioner thinks Vajrayana and Theravada are different religions. In fact, the two are all important parts of Buddhism. If any Tibetan Buddhist practitioner thinks that she cannot prostrate to Buddha in a Thai temple any longer, she actually doesn't understand her own practice nor Buddhism. In my opinion, any Buddhist can prostrate or pay respect even to the images of teachers in other religions because they all show the ways to happiness. The prostration, however, is not to take these teachers as refuge. So the answer is that when we think we are Vajrayana Buddhist we are already Theravada and Mahayana at the same time. Our motivation in practicing may be a bit different, but the core of the teaching is the same—Four Noble Truths, Discipline, Meditation and Wisdom, Law of Karma, impermanence, compassion—they are all the same.

Prostration and Self Transformation

Whenever I see Tibetan pilgrims prostrating in front of temples or in the street, I couldn’t help feeling inspired. Their faith in Buddhism touch my heart deeply. I told myself one day I’ll do the same - following their steps of devotion, and inspiring others of this great deed. This is the beginning of my prostrating pilgrimage between Nethang to Samye on May 1-18 this year.

One thousand prostrations
are not just to complete the count,
nor self mortification.

Each speck of dust on the fingers,
each drop of sweat
is for the self and others.
They are for changing oneself
To be a new one who is clean in body, speech and mind.

All the past sinful action,
All harmful bodily, verbal, and mental action
Since the beginningless time—
May they dissolve completely
Together with the flowing perspiration.

My father is on the right,
My mother is on the left,
My friends are behind,
My enemies are in front,
And all the sentient beings surround me in all directions.

I pray and make a vow
In front of the Teacher Buddha
With Bodhicitta pervading all my entire body
To stay in the Mandala of Compassion
Until I gain Buddhahood.


The above poem was written last year after meeting a group of pilgrims on the way to Lhasa. Thanks to Kandroma Palden Chotso for introducing me to the Longchen Nyingthig Preliminary Practice which inspired this poem.

Translation: Soraj Hongladarom
Photo: Jampa Nyima.

Mantra in Your Heart

"Om Tare Tuttare Ture Soha"

The friend who came to pray with us on Dakini Day called. She thanked us for introducing Tara mantra in her life. Now she prays tirelessly morning and night. She said the mantra calmed her mind. My student Nuch found something similar. She usually gets panicked before exams. Reciting the mantra hundreds of times, she felt relaxed and could cope with stressful situations. If we have mantra in our heart - no matter what mantra we recite, we will never feel lonely. Buddha's blessing will flow uninterruptedly, just like natural rain in the tropical climate.

A New Beginning

วันนี้ดิฉันสอนนิสิตวิชา Discourse Analysis เป็นวันสุดท้าย ไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่จะลาออกจากจุฬาฯก่อนเกษียณอายุ แต่เมื่อเวลามาถึง ก็เป็นการจากที่ดี ไม่ได้มีความรู้สึกว่ากำลังเผชิญการเปลี่ยนแปลงอย่างยิ่งใหญ่ เพราะต่อแต่นี้ไปก็ยังคงเป็นครูอีก แต่เป็นครูสอนเรื่องของชีวิต มากกว่าจะเป็นครูสอนภาษาศาสตร์ ขอขอบคุณนิสิตทั้งหลายที่ทำให้เห็นความหมายของคำว่า "ครู"

With a Feeling of Gratitude

Yesterday the Foundation friends came to Prof. Terentyev's lecture on Buddhism in Russia. The lecture was well presented with interesting illustrations of Russian life and practice in Tibetan Buddhism from the early 20th century till present. After the lecture, we went to have dinner together. That gave us an opportunity to talk about how to raise fund for our Tara Great Stupa project. We came up with an idea of holding a charity exhibition with the theme "Arts for Peace". I thought about the idea this morning and couldn't help feeling grateful that I was given this rare and precious opportunity to build the great stupa. Because of it, we need a lot of money. This need gives us a chance to do wonderful things in the world. It also binds friends together creating a web of friendship which will last till we gain enlightenment.

Bodhicitta and Aging

Kunga Sangbo Rinpoche
Memory from Manjushri Empowerment, May 2006

วันนี้ได้อ่านบทความเรื่อง "พระมัญชุศรีกับการบ่มเพาะปัญญา" ซึ่งกุงกา ซังโบ ริมโปเช ได้แสดงที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในวันที่ 28 พฤษภาคม 2549 เนื่องในพิธิีมนตราพิเษกพระมัญชุศรีในโอกาส 100 ปีชาตกาลของท่านพุทธทาสภิกขุ อีกครั้ง วารสารแสงพระธรรมของสมาคมพุทธจังหวัดภูเก็ตนำไปตีพิมพ์ในวารสารฉบับเดือนกันยายนถึงพฤศจิกายน ปีนี้

กุงกา ซังโบ ริมโปเชได้พูดถึงความแก่อย่างน่าสนใจ สรุปความได้ว่า

"คนที่มีโพธิจิต (ความปรารถนาที่จะตรัสรู้ธรรมเพื่อประโยชน์ของสัตว์ทั้งหลาย) ยินดีที่จะแก่เฒ่า ได้เป็นพ่อแม่ ได้เป็นปู่ย่าตายาย มีลูกมีหลาน เพราะยิ่งอายุมาก ความเมตตากรุณาก็ยิ่งงอกงามมากขึ้น แต่คนที่ไม่มีโพธิจิต ก็จะเป็นทุกข์ที่ต้องแก่เฒ่า จริงอยู่ที่ว่าการเกิดแก่เจ็บตายเป็นทุกข์ธรรมดาของมนุษย์ และความแก่ก็เป็นทุกข์ที่ใหญ่หลวงอย่างหนึ่ง แต่สำหรับคนที่มีโพธิจิต ความแก่จะไม่เป็นทุกข์แม้แต่น้อย เพราะความแก่จะเป็นเหตุให้เราได้เป็นพ่อแม่ปู่ย่าตายาย เราจะนับทุกคนเป็นญาติมิตรพี่น้อง เป็นลูกเป็นหลาน"

ในโลกปัจจุบันที่เทคโนโลยีมีความซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ มนุษย์มีความปรารถนาที่จะเอาชนะธรรมชาติ แม้แต่ความแก่ชรา เราเสียเงินจำนวนมหาศาล เช่น การผ่าตัดศัลยกรรมความงาม การกินอาหารเสริมราคาแพง เพื่อทำให้เรากลับมามีความเป็นหนุ่มสาว แต่เราก็ไม่สามารถหนีพ้นความทกุข์จากความแก่ชราไปได้ หากเราทำใจให้ยอมรับความแก่ เราจะค้นพบว่าชีวิตเต็มไปด้วยความสุขเพราะจิตไม่ได้แก่ตามสังขาร ยิ่งถ้าเราได้ฝึกโพธิจิต เราจะรู้สึกว่าเราจะไม่มีวันเหงา ครอบครัวของเราคือสัตว์โลกทั้งหลาย ผู้มีอายุน้อยกว่าเราคือลูกหลานของเรา และเมื่อยอมรับในวิถีแห่งธรรมชาติ จิตจะเต็มไปด้วยความเบิกบาน ความสุขของจิตกลับนำความอ่อนเยาว์มาให้แก่เรา ดุจดังแสงแดดนำความสดใสมาสู่ดอกไม้

ความงามของหัวใจ

Beautiful mind through happy faces




ความงามของหัวใจ
ส่องประกายผ่านแววตา

These Tibetan children are a source of inspiration for the many works I do both in Thailand and Tibet.

Reminder: Buddhism in Russia Tomorrow!

"300 Years of Buddhism in Russia"
by Dr. Andrey Terentyev
Wednesday 12 September 2007, 16.00-18.00 hrs.
Room 302, Boromrajakumari Building, Chulalongkorn University

The talk will also touch upon Buddhism in Mongolia, Lamrim (Graded Path to Englightenment) and Buddhist arts. Prof. Terentyev will show many illustrations.

จงหัวเราะกับความโง่เขลาของตัวเอง

Laugh at Your Own Stupidity!

เช้านี้ตื่นมาด้วยจิตใจเบิกบาน การประชุมใหญ่ทางภาษาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยสำเร็จลงด้วยดี แม้ว่าในวันประชุมจะมีความขลุกขลักเพราะไฟดับกลางครันในระหว่างประชุม และต้องเปลี่ยนตัวพิธีกรอย่างกะทันหัน ได้รู้สึกถึงความเครียดและวิธีการเอาชนะความเครียด เมื่อเกิดปัญหา อย่าตกใจ แก้ปัญหาโดยทันที ไม่มีปัญหาใดที่แก้ไม่ได้ แล้วเมื่่อปัญหาแก้ได้แล้ว จงอย่าคิดถึงปัญหานั้นอีก มองปัญหาว่าคือบทเรียนสอนธรรมะแก่เรา ทำให้เราเป็นคนมีจิตใจหนักแน่นขึ้น มีปัญญามากขึ้น

ในโลกทุกวันนี้ ผู้คนปล่อยตัวเองให้เป็นทาสของปัญหา เมื่อสิ่งต่างๆไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง หลายครั้งพวกเขาผิดหวัง เศร้า แต่บางครั้งพวกเขาก็โกรธกับสถานการณ์ มีความกังวล จนเกิดเป็นความเครียด หน้าตาหม่นหมอง ไม่รู้จักยิ้ม ไม่รู้จักหัวเราะ ชาวทิเบตสูญเสียประเทศ คนจำนวนมากยากจน ไม่ได้รับการศึกษา ไม่มีเสื้อผ้าใหม่ๆใส่ แต่พวกเขาไม่ปล่อยตัวเองให้เป็นทาสของความทุกข์ พวกเขาเล่าเรื่องขำขัน คุยเล่นสนุกสนาน ปฏิบัติธรรมด้วยจิตใจเบิกบาน สายตาของพวกเขาที่ทอดมองไปข้างหน้าเต็มไปด้วยความหวัง แม้ว่าชีวิตในวันนี้จะไม่ดีที่สุด แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายที่สุด

ขอพวกเรา ผู้เป็นคนในสังคมสมัยใหม่ จงอย่าปล่อยให้ชีวิตจมอยู่ในความทุกข์ ขอพวกเรารู้จักมีความหวังเช่นชาวทิเบต ยิ้มรับสถานการณ์ที่หม่นหมอง หัวเราะกับความโง่เขลาของตัวเอง กล้าเดินบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยขวากหนาม กล้าตกหลุมเพื่อจะลุกขึ้นเดินไปข้างหน้าอย่างทรนง

คำถามเกี่ยวกับเถรวาทและวัชรยาน

On Theravada and Vajrayana Buddhism

ใครคนหนึ่งถามดิฉันว่าถ้าปฏิบัติแบบวัชรยานแล้วยังไปวัดเถรวาทได้หรือเปล่า การที่เขาถามแบบนี้เป็นเพราะคิดว่าเถรวาทกับวัชรยานแตกต่างกัน ราวกับว่าเป็นคนละศาสนา แต่จริงๆแล้วทั้งสองนิกายล้วนเป็นส่วนสำคัญของพระพุทธศาสนาทั้งิสิ้น เพราะสัตว์โลกมีจริตต่างกัน คำสอนของพระพุทธองค์จึงมีหลากหลาย หากผู้ใดปฏิบัติแบบทิเบตแล้วคิดว่าไม่สามารถกราบพระในวัดไทยได้อีกต่อไป ผู้นั้นไม่เข้าใจการปฏิบัติธรรมของเขา ในความเห็นของดิฉัน พุทธศาสนิกชนทั่วไปก็สามารถแม้แต่จะกราบองค์ศาสดาของศาสนาอื่นได้ การกราบนั้นกราบด้วยความเคารพในคำสอนที่องค์พระศาสดาเหล่านั้น ได้ทำให้สัตว์โลกมีความสุขและเห็นหนทางของการดำรงชีวิต แต่การกราบไม่ใช่เพื่อยึดเป็นสรณะ เพราะฉะนั้น คำตอบก็คือว่าเมื่อปฏิบัติแบบวัชรยานเราไม่ควรคิดว่าเราไม่ใช่เถรวาท เราเป็นทั้งสองอย่าง เพียงแต่ทัศนคติในการปฏิบัติธรรมและวิธีการในการปฏิบัติธรรมอาจเปลี่ยนไป แต่แก่นหัวใจของคำสอน เช่น อริยสัจ 4 ศีล สมาธิ ปัญญา กฎแห่งกรรม ความเป็นอนิจจังของชีวิต ความเมตตากรุณา ที่เรายึดปฎิบัติยังคงเป็นหนึ่งเดียวกัน

A Gift from Eastern Tibet

One of the calves was born from the mother whose life the Foundation released in January this year. It's now four months old.

Like the Moon that No one Can Steal

Leaving one's career doesn't mean one deserts Samsara. Only that priority in one's life has shifted. When we practice the dharma, we don't have to turn our back to the world by seeking an ordination, refusing to get married, abandoning meat, eating only one meal per day, not associating with anyone or refusing to watch movies or listening to music. Real dharma practice is the training of one's mind with a sole purpose of attaining enlightenment. Outer behaviors enhance us to be constantly cheerful and mindful. Inner practice is more important.

When we set our goal to enligtenment, outer behaviors - both body and speech - will follow. We'll never get lost. We'll never do anything wrong. Because of this motivation, we want to seek a master who can guide us on the path of enlightenment. Representing Buddha on earth, the teacher is a lamp illuminating a way to Buddha nature, an inner condition which is clear but empty just like the vast expanse.

Hence, dharma practice occurs in all situations. It always remains in our heart in the same manner as the moon in the sky which no one can steal. Dharma practice doesn't happen only in the prayer room, when we meditate with our hands folded on our lap, or when we listen to the dharma teaching. Dharma practice happens everywhere no matter whether we are eating, working, driving, falling ill, sleeping or even when we are watching a movie or other kinds of entertainment.

With mind inseparable from the teacher's mind, with proper attitude to help sentient beings attain Buddhahood, whatever we do, whatever we speak, whatever we think constitute dharma practice.

เหมือนดวงจันทร์ในฟากฟ้าที่ไม่มีใครขโมยไปได้

การทิ้งงานทางโลกไม่ได้แปลว่าออกจากโลก เพียงแต่สิ่งสำคัญอันดับแรกของชีวิตเปลี่ยนไป การปฏิบัติธรรมไม่ได้แปลว่าต้องหันหลังให้แก่โลกแล้วออกบวช ไม่แต่งงาน ไม่กินเนื้อสัตว์ กินอาหารมื้อเดียว ไม่คบหาสมาคมกับใคร ไม่ดูหนังฟังเพลง การปฏิบัติธรรมที่แท้คือการฝึกฝนจิตโดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อการตรัสรู้ การกระทำภายนอกเป็นเพียงสิ่งช่วยเหลือให้เราประคองจิตให้ผ่องแผ้ว การตั้งจิตภายในเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

เมื่อเราตั้งจิตที่จะหลุดพ้น การกระทำภายนอกทั้งกายและวาจาจะตามมา เราจะไม่มีวันหลงทาง เราจะไม่มีวันทำอะไรผิดๆ ด้วยเหตุนี้ เราจึงอยากมีครู เพราะครูเป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้าบนโลกมนุษย์ ครูเป็นเสมือนประทีปส่องนำทางทำให้เราเห็นหนทางของการเข้าถึงพุทธภาวะภายในอันเป็นสภาวะกระจ่างใสและเป็นหนึ่งเดียวกับศูนยตา หนึ่งเดียวกับธรรมชาติที่กว้างใหญ่ไพศาล

การปฏิบัติธรรมที่แท้เกิดขึ้นในทุกๆสถานการณ์ อยู่ในจิตของเราเหมือนดวงจันทร์ในฟากฟ้าที่ไม่มีใครสามารถขโมยเอาไปได้ การปฏิบัติธรรมไม่ได้เกิดขึ้นเพียงในห้องพระ ในระหว่างเรานั่งสมาธิด้วยมือประสานบนตัก เบื้องหน้าพระพุทธรูป หรือในระหว่างฟังธรรม การปฏิบัติธรรมเกิดขึ้นในทุกสภาวะ ไม่ว่าเราจะกำลังทำงาน กินข้าว ขับรถ เจ็บป่วย นอนหลับ หรือแม้แต่ขณะกำลังดูหนัง ดูละคร

ด้วยจิตที่ไม่เคยแยกจากครู ด้วยทัศนคติที่จะช่วยสัตว์ทั้งหลายให้หลุดพ้น ทุกอย่างที่เราทำ ทุถคำพูดที่เรากล่าว ทุกความคิด คือการปฏิบัติธรรมทั้งสิ้น

What Matters is Our Mind

Yesterday I attended a lecture by a Japanese linguistic professor Sachiko Ide. She was talking about a book by Linda Young on cross talks in Chinese and American. Linda Young is described an American with Chinese mind. I was struck by this description. In fact, what matters is not what culture you were born into and what you consider yourself to be. But it is the quality of your mind - how close it is to Buddha's mind. We tend to think that our group is better than others. Sometimes we cultivate hatred which leads to all sorts of conflicts and problems, just because we think we are better than others. But deep down all human beings are the same. The mind is the only true essence. It can't be labeled Thai, Tibetan, Chinese or others.

สังสารวัฏกับนิพพานคือสิ่งเดียวกัน Samsara and Nirvanara are One and the Same

เมื่อเราพบส่ิงดีๆในชีวิต มีความรัก มีความสุข เรามักจะเกิดความรู้สึกผูกพัน และมักไม่ค่อยนึกถึงการปฏิบัติธรรมหรือถามคำถามว่าเราเกิดมาทำไม เราควรจะใช้ชีวิตอย่างไรจึงจะให้ชีวิตนี้มีความหมายที่สุด แต่เมื่อเราประสบกับความทุกข์ พลัดพรากจากบุคคลที่รัก การงานล้มเหลว หรือไม่เป็นไปตามที่ตั้งใจไว้ หรือประสบกับความเจ็บป่วย เวลานั้น เราเริ่มเห็นความไม่จริงแท้ของชีวิต บางคนหันมาปฏิบัติธรรมเพราะเชื่อว่าเป็นหนทางดับทุกข์ในขณะนั้น
หลายคนตัดิสินใจทิ้งบ้านเรือนเพื่อออกบวช แม้ว่าการสละโลกจะเป็นสิ่งประเสริฐ แต่ทัศนคติในการสละนั้นต้องไม่ใช่เพราะสังสารวัฏเป็นสิ่งเลวร้าย สังสารวัฏคือสภาวะแห่งความเป็นธรรมชาติ สามารถมองให้เป็นสิ่งสวยงามได้เช่นกัน การได้อยู่ในสังสารวัฏนี้ทำให้เราได้เข้าถึงหนทางแห่งการหลุดพ้น ได้ช่วยเหลือสัตว์อีกจำนวนมหาศาล ด้วยเหตุนี้ จึงมีคำกล่าวว่า สังสารวัฏกับนิพพานคือสิ่งเดียวกัน ที่เราเห็นสังสารวัฏกับนิพพานแยกจากกันเพราะจิตปรุงแต่งของเรานั่นเอง

Remembering Tara (2)

This morning we made an offering to Tara, recited Tara mantra as well as Guru Rinpoche and Vajrasattva mantras. A new friend came to pray with us. She learned how to make prastrations before. And we talked about how to set our mind while doing the prostrations. We must feel grateful to all sentient beings. With them we prostrate to our teachers and Buddhas with unshakable faith, total respect and heartfelt devotion.

When we recite the mantra, we think of compassion and generate it to sentient beings. Our body, speech and mind fuse into one while reciting it. We visualize Lama Tara sitting on the lotus throne above the crown of our head. There are the sun and the moon on the lotus, a symbol of purity. The sun and the moon represent means and compassion, two important aspects of enlightenment.

After the prayer, Yontan and I recited the praise to Mother Chama in the Bon lineage. Chama is one and the same as Mother Tara. Then we meditated on our root guru with gratitude. We asked for his blessing in realizing the primordial nature of mind and in attaining enlightenment for the sake of others.

อย่าปล่อยให้ความโกรธเกาะกินใจ

ใีนชีวิตของเราแต่ละคน ไม่ว่าจะเป็นคนธรรมดา นักบวช หรือผู้ปฏิบัติธรรมทั่่วไป ต่างก็มีความโกรธด้วยกันทั้งสิ้น ความแตกต่างอยู่ที่เราโกรธสิ่งใด หรืออะไรทำให้เราโกรธ ความถี่ของความโกรธ และการเข้าใจสภาวะความโกรธนั้น ผู้ปฏิบัติธรรมชั้นสูงมักไม่ค่อยโกรธ แม้หน้าตาจะไม่ยิ้มแย้มตลอดเวลา แต่ผู้อยู่ใกล้ชิดสามารถสัมผัสถึงความอ่อนโยนและอารมณ์อันคงที่ บางคนสัมผัสได้ถึงสภาวะอันเป็นธรรมชาติ ดุจดังศูนยตาในความไพศาล

หากผู้ปฏิบัติธรรมเหล่านั้นจะโกรธ ความโกรธก็มักจะเป็นเรื่องความเลวร้ายหรืออธรรม มากกว่าจะเป็นการถูกกระทบด้วยอารมณ์ชั่ววูบ พุทธทิเบตสอนว่า หากเรามีความโกรธ เราสามารถจะระบายความโกรธออกมาได้ เราไม่ควรระงับความโกรธนั้น เพียงแต่เราต้องรู้ตัวว่ากำลังโกรธอยู่ นั่นคือ เราเข้าใจสภาวะความโกรธนั้นและพยายามแปรเปลี่ยนความโกรธให้เป็นความเมตตา ในตอนต้น การเปลี่ยนอาจเป็นเรื่องยากและดูจะเป็นเรื่องเสแสร้ง แต่เมื่อฝึกบ่อยๆ ก็เกิดขึ้นได้และจะกลายเป็นส่ิงที่เป็นธรรมชาติ ดังคำกล่าวที่ว่า แม้เหล็กก็สามารถบิดได้

ในการทำงาน หากจะโกรธ ก็จงโกรธเถิด แต่อย่าปล่อยให้ความโกรธเกาะกินใจจนเป็นนิสัย เมื่อโกรธ พยายามเปลี่ยนความโกรธนั้น เป็นอารมณ์ทางบวก ถ้าทำไม่ได้โดยทันที ก็ทำหลังจากที่ความโกรธสิ้นสุด เมื่อจิตอยู่ในสภาวะปกติ แต่ถ้าเราโกรธ แล้วไม่พิจารณาอารมณ์ ไม่พยายามจะแปรเปลี่ยนอารมณ์นั้น เราอาจจะตกอยู่ในกับดักของอารมณ์บ่อนทำลาย กลายเป็นคนช่างโกรธ หงุดหงิดง่าย ทำให้ตัวเองไม่มีความสุข

ข้อสำคัญ เมื่อโกรธ จงอย่าโกรธตัวเอง ไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าการไม่รักตัวเอง การมองเห็นว่าตัวเองไม่มีคุณค่า

Buddhism in Russia

The Thousand Stars Foundation cordially invites interested public to attend a special lecture to commemorate the 110 years of Thai-Russian relations:

"300 Years of Buddhism in Russia"
by Dr. Andrey Terentyev
12 September 2007, 16.00-18.00 hrs.
Room 302, Boromrajakumari Building, Chulalongkorn University

Professor Terentyev is a Tibetologist, translator of His Holiness the Dalai Lama and editor of the Russian translation of Lamrim Chemo (Graded Path to Enlightenment), foremost teaching in Tibetan Buddhism by Tsongkhapa.

The lecture will also concern this classic teaching as well as Buddhist arts. It will be accompanied by a number of illustrations.

There are no registration fees.

For detail, contact me at hkesang@yahoo.com, Tel. 081 343 1586 or Areerat Sirikhoon at areeratana@cpbequity.co.th, Tel. 081 648 1195.

สิ่งที่กลัวและสิ่งยึดเหนี่ยวเป็นสิ่งเดียวกัน

เมื่อวานเขียนว่า เมื่อมีความกลัว นึกถึงพระแม่ตารา (หรือพระพุทธเจ้าพระองค์ใด) แล้วความกลัวหายไป เราอาจจะคิดว่าพระองค์มีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ ดุจดังพระองค์อยู่นอกกายเรา ในยามที่เราต้องการ พระองค์จะเสด็จมา แต่จริงๆแล้ว พระองค์อยู่ในใจเราตลอด สิ่งที่ทำให้เรากลัวคือจิตที่ปรุงแต่ง สิ่งที่เรายึดเหนี่ยวเป็นที่พึ่งเมื่อยามกลัวก็อยู่ในใจเราเช่นกัน หรือกล่าวได้ว่า เป็นผลงานสร้างสรรค์ของจิตดวงเดียวกัน

เมื่อเป็นเช่นนี้ อาจมีผู้ถามว่า แล้วถ้าเป็นอย่างนั้น เราจะสวดมนตร์ถึงพระองค์ทำไม เราจะสวดคาถาทำไม เมื่อเรารู้ว่าพระองค์อยู่ในใจเราเอง คำตอบก็คือ การจะเข้าใจประเด็นนี้ได้อาศัยการฝึกฝนเป็นเวลานาน เราอาจจะคิดว่าเราเข้าใจ เราอาจจะพูดหรือเขียนเกี่ยวกับสิ่งนี้ได้อย่างชัดเจน แต่จะเข้าใจจริงอย่างไม่มีข้อสงสัย อย่างไม่ลืมตัวเมื่อความกลัวเกิดขึ้น อาศัยการฝึกจิตอย่างอุตสาหะ การสวดมนตร์ภาวนานึกถึงคุณสมบัติของพระพุทธเจ้าเป็นหนทางหนึ่ง ในการขัดเกลาจิตให้ปราศจากความคิดปรุงแต่ง ให้จิตนึกถึงความดีงามอยู่ตลอดเวลา

เมื่อสวดคาถาจนเป็นนิสัย ความกลัวก็ลดลง การปรุงแต่งก็น้อยลง แม้แต่ในความฝัน เมื่อฝันร้ายเห็นสิ่งที่ทำให้กลัว เช่น บุคคลหน้าตาดุร้าย สัตว์ร้าย ภูติผี ก็ยังสามารถยึดพระแม่ตาราเป็นที่พึ่งได้และแปรเปลี่ยนสิ่งที่ทำให้กลัวในความฝัน
ให้มีคุณลักษณะเดียวกับพระองค์ได้

Tibet and Himalayan Seminar

การเสวนาเรื่อง "สานศิลป์สู่ศานติ: พุทธศิลป์และวัฒนธรรมทิเบต
และหิมาลัย" เลื่อนไปเป็นวันเสาร์ที่ 13 ตุลาคม 2550 ตั้งแต่เวลา 9.00 น.
นอกจากการเสวนา จะมีการแสดงนิทรรศการ การขายของที่ระลึก
และกิจกรรมที่น่าสนใจอื่นๆ
รายละเอียดจะได้แจ้งให้ทราบ สถานที่ ห้อง 105 อาคารมหาจุฬาลงกรณ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Seminar on Tibetan and Himalayan Buddhist Arts and Culture has been postponed to Saturday 13 October 2007 at Room 105 Mahachulalongkorn Building, Chulalongkorn University. More detial will be announced soon.

Remembering Tara

This Thursday is Dakini Day. I'll make an offering to the 21 Taras and recite several prayers at the small Tara temple in my house. Anyone is welcome to join me in the prayer. My house location: 129/908 Perfect Place, Ratanatibet Road. Praying time: 9-11.00 am. Vegetarian lunch will be provided.

This picture is a statue of Green Tara taken from a temple in Tibet. Green Tara symbolizes compassion and protection from fear. When we encounter any fear in life, we can think of her, call her name and recite Tara mantra. This will dispel the suffering from fear.

Tara bird

My son named this picture. It was taken this morning after it rained all night long. Thing has come back to its natural state. The bird reappeared as though nothing has happened.