Life is Fragile

ชีวิตช่างเปราะบาง
ดูมด แมลง
มีสุขเพียงน้อยนิด
แล้วชีวิตก็สิ้นไป

มนุษย์มิได้แตกต่าง
ยามเมื่อเรือบินตก
ในคืนสงัดร้าง
ลางชีวิตดับสิ้นสูญ

ในบาร์โดอันหนาวเหน็บ
ผู้ท่องไปไร้ญาติมิตร
เฝ้าโหยหาคนสนิท
แต่ชีวิตปลิดสิ้นสูญ

มีเพียงความดีที่ค้ำจุน
เป็นดังฝนชโลมใจ
มีเพียงพระในหัวใจ
ที่น้อมนำให้ไปดี

เขียนในโอกาสที่เครื่องบินตกที่ภูเก็ตในวันฟ้าหม่น วันอาทิตย์ที่ 16 กันยายน 2550

Life is so fragile.
Look at ants, insects—
What little happiness they have
And then their lives end.

Humans are no different.
When the plane crashes
On an abandoned night,
Some lives are lost.

In the cold Bardo
the migrants, having no friends,
try to find them,
but their lives are wasted.

Only good action is there
Like a shower of rain,
Only the Buddha in the heart
That leads one to good life.

I wrote this poem upon hearing the news of the plane crash in Phuket on the sad day of 16 September 2007.

Translation: Soraj Hongaladarom