ด้วยจิตนึกถึงครู

ในยามที่จิตโศกเศร้า อย่าปล่อยให้ความเศร้าหมองเกาะกินใจ นึกถึงครู ความอบอุ่น ความเมตตาปรานีที่ครูมอบให้ นึกถึงการงานยิ่งใหญ่ที่ครูทำ พรจากศรัทธาจะหลั่งใหลเข้ามาในหัวใจ แปรเปลี่ยนคลื่นแห่งความเศร้าหมอง ให้เป็นกระแสธารแห่งความสุข ศรัทธาอย่างจริงใจจะนำมาซึ่งปัญญาในการตัดสินใจ เป็นดังโอสถรักษาโรคร้าย เป็นดังอาภรณ์อันอบอุ่นในฤดูหนาว เป็นดังฝนเย็นฉ่ำบนพื้นดินแห้งแล้ง

ขอพรจากครูแผ่ไปให้ผู้ทุกข์ยาก ผู้เศร้าหมอง ผู้หิวโหย ผู้ผจญอันตราย นักเดินทางในราตรีที่ขาดประทีปส่องนำทาง ขอพรจากครูมิมีวันเหือดแห้งหายไป ขอศิษย์อย่าได้ลืมครูแม้เพียงวินาทีเดียว