เมื่อเราพบส่ิงดีๆในชีวิต มีความรัก มีความสุข เรามักจะเกิดความรู้สึกผูกพัน และมักไม่ค่อยนึกถึงการปฏิบัติธรรมหรือถามคำถามว่าเราเกิดมาทำไม เราควรจะใช้ชีวิตอย่างไรจึงจะให้ชีวิตนี้มีความหมายที่สุด แต่เมื่อเราประสบกับความทุกข์ พลัดพรากจากบุคคลที่รัก การงานล้มเหลว หรือไม่เป็นไปตามที่ตั้งใจไว้ หรือประสบกับความเจ็บป่วย เวลานั้น เราเริ่มเห็นความไม่จริงแท้ของชีวิต บางคนหันมาปฏิบัติธรรมเพราะเชื่อว่าเป็นหนทางดับทุกข์ในขณะนั้น
หลายคนตัดิสินใจทิ้งบ้านเรือนเพื่อออกบวช แม้ว่าการสละโลกจะเป็นสิ่งประเสริฐ แต่ทัศนคติในการสละนั้นต้องไม่ใช่เพราะสังสารวัฏเป็นสิ่งเลวร้าย สังสารวัฏคือสภาวะแห่งความเป็นธรรมชาติ สามารถมองให้เป็นสิ่งสวยงามได้เช่นกัน การได้อยู่ในสังสารวัฏนี้ทำให้เราได้เข้าถึงหนทางแห่งการหลุดพ้น ได้ช่วยเหลือสัตว์อีกจำนวนมหาศาล ด้วยเหตุนี้ จึงมีคำกล่าวว่า สังสารวัฏกับนิพพานคือสิ่งเดียวกัน ที่เราเห็นสังสารวัฏกับนิพพานแยกจากกันเพราะจิตปรุงแต่งของเรานั่นเอง
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
เมื่อวานได้อ่านข้อความของผู้หญิงคนหนึ่ง รู้สึกว่าเธอกำลังประสบปัญหาอะไรบางอย่าง รู้สึกเบื่อโลก เบื่อชีวิต จิตใจสับสน เหมือนอยากตาย แต่ในขณะเดียวกันก็คิดว่า ถ้าตายไปตอนนี้ ก็เท่ากับเกิดมาอย่างไร้ค่า จึงคิดว่าอยากจะบวชตลอดชีวิต โดยยังไม่รู้เลยว่า การบวชคืออะไร บวชทำไม รู้สึกเหมือนเธอกำลังพยายามวิ่งหนีจากบ้านที่ไฟไหม้ เพื่อที่จะไปในอีกที่ที่เธอยังไม่รู้จัก
ได้แต่บอกเธอว่า การบวชไม่ใช่การหนี พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนว่าการดับทุกข์ทำได้ด้วยการ "บวช" แต่จะแก้ทุกข์ได้ด้วยหนทางของอริยสัจ ประจักษ์ในเหตุแห่งทุกข์ และอยู่บนมรรคาของการตื่น ซึ่งเป็นธรรมะสำหรับทุกคน ไม่จำเป็นต้องบวช
บางครั้งรู้สึกว่าน่าสงสารเหลือเกินที่คนเราไม่รู้ว่า สภาพจิตเดิมแท้นั้นเป็นอย่างไร จนต้องกรำอยู่ในความทุกข์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถูกอารมณ์ที่ปรุงแต่งหลอกลวงตลอดเวลา แม้ตัวเอง ซึ่งได้ยินได้ฟัง ได้พิจารณาความว่างเปล่าของจิตและสรรพสิ่งมาพอสมควร ก็เป็นได้เพียงความรู้ เข้าใจ ไม่ใช่ประจักษ์แจ้ง
ยากเหลือเกินที่จะออกจากสังสารวัฏนี้ไปได้ ใจฉันนึกอยากจะสวดมนต์ ไหว้พระ สร้างความสงบในจิตใจ เตรียมตัวละสังสารทุกเมื่อ แต่ทุกครั้งภาพในอดีตต่างๆ ทั้งสุขและทุกข์ ก็จะปรากฏขึ้นมา เกิดคำถาม เรามาพบกัน แล้วจาก แค่นั้นจริงๆ หรือ
ใครคนหนึ่ง ผ่านเข้ามา สร้างความรู้สึกที่ดีร่วมกัน แต่อำนาจแห่งกรรม หน้าที่ของแต่ละฝ่าย ความต่างชาติต่างศาสนา ก็ไม่อาจทำให้เราสานสัมพันธ์ต่อไป ฉันไม่ได้เจ็บปวดกับสิ่งเหล่านี้มาก ไม่ได้เฝ้าคอยเขาใดๆ ทั้งสิ้น เขาเองกลับเป็นฝ่ายทรมาน
แต่ความประทับใจในตัวเขา ก็ทำให้ฉันลังเลที่จะหันหลังให้ทางโลก
หวังแค่สักวัน จิตฉันจะเข้มแข็ง และมองเรื่องต่างๆ เพียงแค่ความว่าง
Post a Comment